سحابی خرچنگ در فهرست مسیه M1 و در کاتالوگ عمومیNGC1952 شناخته می شود.اولین بار در سال 1840 توسط ویلیام پارسونز نامگذاری شد اما این باقیمانده ابرنواختر در سال 1054 م به شکل یک ستاره بسیار بسیار پر نور مشاهده شد که ناشی از یک انفجار ابر نواختری بود.
این سحابی با قدر 8.4 در فاصله 2 کیلوپارسک از ما قطری معادل 11 سال نوری دارد و با سرعت 1500 کیلومتر بر ثانیه در حال گسترش است.در قلب این سحابی باقیمانده ستاره منفجر شده به شکل ستاره پالسار (ستاره ای نوترونی) به قطر 28-30 کیلومتر (این دیامتر برای ستارگان نوترونی عجیب نیست) با نرخ چرخش 30.2 دور بر ثانیه همراه با گسیل پرتوهای مرگبار گاما و ایکس زندگی می کند.