يک مارپیچی بزرگ، درخشان، زیبا، "مسیه 106" ، کهکشانی که حاکم بلامنازع اين منظره کیهانی است. عکس امروز میدان دید تلسکوپی تقریباً دو درجه ای در صورت فلکی "تازی ها" ، در نزدیکی دسته ملاقه دب اکبر است. اين کهکشان همچنین با نام NGC 4258 نيز شناخته می شود. M106 در حدود 80،000 سال نوری قطر داشته و 23.5 میلیون سال نوری از ما فاصله دارد و بزرگترین عضو گروه کهکشانی Canes II است. علیرغم بعد مسافت زیاد، فاصله  M106 از ما بطور تقريباً دقیق مشخص است زیرا می توان با ردیابی "میزر" قابل توجه ساطع شده از این کهکشان (Maser مخفف Micro wave Amplified Stimulated Emission of Radiation است) یا در واقع انتشار پرتو لیزر مایکروویو به طور مستقیم اندازه گیری کرد. انتشار "میزر" بسیار نادر است اما فرآيندی طبیعی دارد و توسط مولکول های آبی که در ابرهای مولکولی به دور هسته ی کهکشانهای فعال می چرخند به وجود می آید. یکی دیگر از کهکشان های مارپیچی مهم در اين کادر، که تقریباً از لبه دیده می شود، NGC 4217 در زیر و سمت راست M106 است. فاصله  NGC 4217 بطور دقیق در دست نیست ولی تخمین زده می شود حدود 60 میلیون سال نوری باشد. اما ستارگان درخشان پیش زمینه نيز ستارگانی داخل کهکشان راه شیری ما هستند. جالب اینکه وجود کهکشانهایی فراتر از کهکشان راه شیری ، فقط در حدود 100 سال پیش بحث بزرگی در علم ستاره شناسی بود.