الآن نه، اما، نابودی، سرانجامی فداکارانه برای این ابرهای کوچک و دوست‌داشتنی است.

این ابرهای مولکولی تاریک، با حاشیه‌های درخشان‌شان، درست در میان ستارگانی حضور دارند که در نهایت، عامل نابودی‌شان خواهند شد.

بلی، ابرهایی از غبار تاریک، که به زودی، توسط بادهایی از جانب ستارگان تازه‌متولد‌شده‌ی نزدیک، تراکم خود را از دست داده، شفاف شده و در نهایت، با تابش پرانرژی آن‌ها، سرنوشتی شبیه به تبخیرشدن، در انتظارشان خواهد بود.

این نمای منحصر به فرد، از این سازه‌های زیبای فضایی غوطه‌ور در زایشگاه عظیم ستارگان، موسوم به سحابی کارینا، توسط تلسکوپ فضایی هابل ثبت شده است.

در حالی، هر کدام از این ابرهای مولکولی، چندین ماه نوری عرض دارند که سحابی کارینا، ناحیه‌ای به وسعت 30 سال نوری در فضا را، پوشش می‌دهد.

سحابی کارینا، در صورت فلکی جنوبی حمال، و در فاصله‌ای برابر با 7500 سال نوری، نسبت زمین، واقع شده است.