در شبهای گذشته چند بار تلاش کردم تا با استفاده از ایزوی بالا و یک شات طولانی ، مکان تقریبی سحابی روزت رو پیدا کنم تا سر فرصت بتونم از اون تصویر مناسبی تهیه کنم. اما همواره با شکست مواجه شدم. ظاهرا این سحابی کم فروغ تر از حد انتظار من بود. پس از مدتها نامساعد بودن هوا بالاخره امشب فرصتی پیش اومد تا بتونم از مکان این سحابی عکاسی کنم و ابعاد و میزان روشنایی و سایر پارامترهاش دستم بیاد. بادهای شهر دامغان در سراسر کشور مشهور است بطوریکه باد با سرعت 70 کیلومتر بر ساعت و با دمای -8 درجه می وزید که هم موجب لرزش مقر و سیستم عکاسی می شد و هم موجب لرزش اندام خودم! با یک بررسی اجمالی به این نتیجه رسیدم که امکان افزایش نوردهی بیش از 30 ثانیه نخواهد بود چون قطعا وزش باد موجب خرابی عکس می شد. برای همین 30 ثانیه ها هم به اتفاق دوست خوبم پتوی مسافرتی را در جهت باد نگه داشتیم تا مشکلی در عکسبرداری بوجود نیاید. تایم لپس داخلی دوربین روی تعداد 80 شات تنظیم و شروع به کار کرد که متاسفانه پس از گرفتن 45 شات باطری مقر از سرما از کار افتاد و برنامه خاتمه یافت. از همین تعداد شات هم بعضی ها بر اثر وزش باد خراب شدند که در نهایت 32 شات جهت پردازش نهایی استفاده شد. یکی از دلایلی که خیلی دوست داشتم از این سحابی عکاسی کنم سنجش پاسخدهی سنسور ان نسبت به نور قرمز بود. البته این رو باید دوستانیکه از دوربینهای مودیفای استفاده می کنن نظر بدهند.