زمین هر روز در معرض برخورد خورده سنگهایی از فضا قرار دارد. سنگ های بزرگتر احتمال برخورد کمتری نیز با زمین دارند. روزانه چندین کیلوگرم غبار فضایی به روی زمین می ریزد. قطعات بزرگتر در ابتدای برخورد به جو زمین بصورت شهاب های درخشانی ظاهر می شوند. قطعات سنگ و یخ به اندازه توپ بیسبال هر روز در جو سیاره ما جولان می دهند و بیشتر آنها به سرعت تبخیر شده و چیزی از آن ها باقی نمی ماند. تهدیدهای قابل توجهی از سوی سنگهای با قطر نزدیک به 100 متر وجود دارد و تقریباً هر 1000 سال یکی از آن ها به زمین برخورد می کند. برخورد جسمی به این اندازه با اقیانوس می تواند باعث ایجاد یک سونامی بزرگ، حتی در سواحل دوردست شود. برخورد سیارک های با اندازه بیش از 1 کیلومتر، نادرتر است و به طور معمول چندین میلیون سال یک بار احتمال برخورد با زمین دارند، اما این برخورد می تواند عواقبی در سطح جهان داشته باشد. بسیاری از سیارک های باالقوه خطرناک هنوز کشف نشده اند. در تصویر امروز، یک سیارک از این دست که توسط یک رد آبی رنگ نشان داده شده است به طور تصادفی در سال 1998 توسط تلسکوپ فضایی هابل کشف شد. برخورد یک سیارک بزرگ تأثیر زیادی بر روی مدار گردش زمین نخواهد گذاشت بلکه با برخواستن گردوخاک ناشی از برخورد بر آب و هوای زمین تأثیر می گذارد. یک نتیجه محتمل این برخورد، انقراض بسیاری از گونه های حیات است که احتمالاً انقراض آهسته ای که اکنون به تدریج در حال رخ دادن است را سریعتر خواهد کرد.