در این تصویر، سحابی روح از نزدیک قابل مشاهده است و می‌توان اعماق این سحابی را تماشا کرد.

ابرهایی از گرد و غبار تیره که در سمت چپ تصویر قرار دارند، به وسیله لبه های متشکل از گاز درخشان قابل مشاهده هستند. این مجموعه ستاره زایی با عنوان آی‌سی 1871 دسته بندی شده است و حدوداً 25 سال نوری پهنا دارد.

این نمای تلسکوپی زیبا، تنها قسمت کوچکی از ناحیه ستاره زایی بزرگ قلب و روح را شامل می‌شود.

سحابی روح، حدوداً 6500 سال نوری با ما فاصله دارد و در بازوی مارپیچی برساووش کهکشان راه شیری خودمان قرار گرفته است.

در آسمان سیاره خودمان هم، می‌توان این سحابی را در صورت فلکی ذات الکرسی مشاهده کرد.

ابرهای موجود در این منطقه ستاره زایی چگال، خودشان به وسیله بادها و تابش ستاره های جوان و پرجرم منطقه، به این شکل درآمده اند.

این تصویر، عمدتاً به رنگ قرمز درآمده و این به خاطر نور منتشر شده از گاز هیدروژن برانگیخته است.

برای مشاهده تصویر در اندازه بزرگتر اینجا کلیک کنید.

عکاس: Mark Hanson
منبع: ناسا (NASA)