عکاس آسمان


پاسی از شب گذشته و ماه با آسمان خداحافظی کرده است. در تاریکی مطلق، زمین فقط به نور ستارگان روشن است. در کنار کلبه ی گرگ ها، زوزه هایی از دوردست شنیده می شود. گویی گرگ ها به ما گوشزد می کنند که نزدیک لانه شان نشویم. هوا نه خیلی سرد است و نه گرم. شاید این شعله ی راه شیری است که زمین را گرم می کند. 
عکاسی از ستارگان دقیقا یک هنر نیست. احتمالا یک علم یا فن هم نیست. شاید بیشتر جنبه ی فلسفی دارد. دست کم بیشتر در بدو ورود اینطور احساس می شود. عکس چیزی را می گیری که بیشتر مردم از دیدن آن محروم هستند. جایی می روی که برای متریالیست ترین ها هم مقداری معنویست. کم کم شاید رو به فراموشی برود. ولی همچنان اگر فکر کنی که در هنگام تماشای راه شیری، در حقیقت به موازات دیسک کهکشان می نگری موی به تن سیخ می شود. وقتی که فکر کنی تک تک ستارگان بالای سر، خورشیدهای بزرگ و کوچک هستند، از دغدغه های زمین رها می شوی. وقتی که فکر کنی این همه عظمت تنها متعلق به یک کهکشان است، ترجیح می دهی که در زندگی پی کشف حقیقت بروی تا درگیری های زمینی. امشب آسمان هونجان به قدری رویاییست که کهکشان همسایه در افق خیلی راحت دیده می شود.
Title عکاس آسمان
Hit 4823
Location هونجان
Camera 6D
Lens 14mm f/2.8 Samyang
Lens Aperture 3.2
Exposure 30 ثانیه
ISO 3200


2 comments have been posted.

بسیار زیبا و خوب عکاسی شده همینطور موضوع نیز خوبه و نمایی از خیال و واقعیت یک شب مانی زیر آسمان را نشان میدهد. بیشتر از عکس متن قوی و زیبا نوشته شده نقطه قوت بیان جذاب از یک شب رصدی و عکاسی است و پیشنهاد میکنم که روی بیانی فنی از نحوه عکاسی مکان عکاسی و کارهایی که روی عکس انجام شده است نیز کار کنید . به هر شکل از عکس و متن لذت بردم موفق باشی
با سپاس از عکس زیبا و نوشتار دلنشینتان
Top