کهکشان مارپیچی بزرگ ، زیبا و دارای میله مرکزی NGC 2525 درفاصله 70 میلیون سال نوری از راه شیری قرار دارد و در آسمان شب زمین در محدوده صورت فلکی جنوبی توله سگها می درخشد. با وسعتی حدود 60،000 سال نوری، بازوهای مارپیچی آن با ابرهای گرد و غبار تیره، ستاره های پرجرم آبی رنگ و نواحی ستاره ساز صورتی رنگ پوشانده شده اند و در این عکس زیبا از تلسکوپ فضایی هابل می چرخند. ابرنواختر SN 2018gv که در مناطق خارجی NGC 2525 در ژانویه 2018 دیده می شود، درخشان ترین ستاره در سمت چپ پایین کادر است. مشاهدات هابل به دنبال انفجار این ستاره، به مدت یک سال ثبت شده است. انفجار هسته ای یک ستاره کوتوله سفید که به واسطه جذب مواد از یک ستاره همدم شروع شده، و این ستاره همدم نیز به آرامی از بین رفته است. روشنایی آن که به عنوان ابرنواختر نوع Ia شناخته می شود، یک شمع استاندارد کیهانی محسوب می شود. ابرنواخترهای نوع Ia برای اندازه گیری فاصله ما تا کهکشانها و تعیین سرعت انبساط جهان استفاده می شوند.