این ساختار آشفته چیزی است که هنگام منفجر شدن یک ستاره باقی می ماند. سحابی خرچنگ ، نتیجه ابرنواختری است که در سال 1054 میلادی ظاهر شده و پر از رشته های مرموز است. این رشته ها نه تنها بسیار پیچیده هستند، بلکه به نظر می رسد جرم کمتری نسبت به بدو آزاد شدن در ابرنواختر اصلی داشته و سرعتی بیش از یک انفجار آزاد دارند. تصویر امروز که توسط تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده، در سه رنگ برای هدفی علمی پردازش شده است. سحابی خرچنگ حدود 10 سال نوری وسعت دارد. در مرکز این سحابی یک تپ اختر قرار دارد: یک ستاره نوترونی با جرم خورشید اما با حجمی فقط به اندازه یک شهر کوچک. تپ اختر خرچنگ در هر ثانیه حدود 30 بار به دور خود می چرخد.