ستون های گرد و غبار بمانند کوه هایی میان ستاره ای هستند. آنها از خطرات جان سالم بدر می برند چون نسبت به محیط اطراف خود تراکم بیشتری دارند، اما به تدریج در اثر محیطی خشن از بین می روند. در تصویر امروز قسمت انتهایی یک ستون بزرگ گاز و گرد و غبار در سحابی سه تکه (M20) قابل مشاهده است، که توسط ستونی کوچکتر که رو به سمت بالا دارد و یک جت غیرمعمولی که در جهت چپ فوران کرده است متمایز می شود. بسیاری از نقاطی که می بینید ستاره های کم جرم تازه متولد شده هستند. ستاره ای در نزدیکی انتهای ستون کوچکتر، در اثر تابش ناشی از یک ستاره فوق العاده درخشان واقع در بالای تصویر، به تدریج گازهای تشکیل دهنده خود را از دست می دهد. طول جت تقریباً یک سال نوری است و بدون منبع نوری دیگر قابل مشاهده نیست. احتمالاً طی 20 هزار سال آینده با تبخیر تدریجی گاز و گرد و غبار ستون ها، منبع ستاره ای پنهان پدید آورنده این جت آشکار خواهد شد.