گم شدن در رشته های درهم پیچیده در این تصویر واضح از باقیمانده های ابرنواختر سیمیس147 آسان است. این جرم که همچنین با نام "شارپله2-240" نیز فهرست شده و با نام مستعار محبوب "سحابی اسپاگتی" شناخته می شود در مرز صورت های فلکی ثور و ارابه ران دیده می شود و تقریباً 3 درجه یا به اندازه 6 ماه کامل را در آسمان اشغال کرده است که به معنی وسعتی حدود 150 سال نوری در فاصله 3000 سال نوری از ما است. این تصویر ترکیبی شامل داده های تصویری گرفته شده از طریق فیلترهای باند باریک است که در آن طول موج رنگ قرمز نور ساطع شده از اتم های هیدروژن یونیزه شده و اتم های اکسیژن یونیزه مضاعف در رنگ های سبز و آبی ضعیف، از نشانه های گازهای برانگیخته و سوزان است. عمر بقایای این ابرنواختر حدود 40،000 سال تخمین زده شده است، و این به این معنی است که نور ناشی از این انفجار عظیم ستاره ای برای اولین بار 40،000 سال پیش به زمین رسیده است. اما این بقایای در حال گسترش تنها اثرات بعدی این انفجار نیست. این رویداد کیهانی همچنین یک ستاره نوترونی یا تپ اختر در حال چرخش از خود به جا گذاشته است که از هسته ستاره اصلی باقی مانده است.