دم دنباله دار از کجا می آید؟ هیچ مکان ثابت و مشخصی روی هسته های دنباله دار وجود ندارد که منشأ ایجاد جت هایی باشد که باعث ایجاد دم می شوند. یکی از بهترین تصاویر از جت های در حال ظهور، در عکس امروز نشان داده شده است ، که در سال 2015 توسط فضاپیمای روباتیک آژانس فضایی اروپا ESA که در مداری به دور دنباله دار 67P / Churyumov-Gerasimenko (دنباله دار CG) در سال 2014 تا 2016 در حال گردش بود گرفته شده است. تصویر هسته دنباله دار CG را نشان می دهد که در حال نزدیک شدن به خورشید گرم می شود و شروع به ساطع کردن گاز و گردوغبار از سراسر سطح هسته می کند. این دنباله دار دارای دو لوب برجسته است، یکی بزرگتر با قطری در حدود 4 کیلومتر و دیگری با قطر 2.5 کیلومتر که توسط یک گردن باریک به همدیگر متصل اند. تجزیه و تحلیل ها نشان می دهد که تبخیر باید به خوبی در داخل سطح دنباله دار اتفاق بیفتد تا جت های گرد و غبار و یخی را که می بینیم از سطح خارج می شود ایجاد کند. دنباله دار CG (همچنین به عنوان دنباله دار 67P نیز شناخته می شود) در طی هر یک از گردش های 6.44 ساله خود به اطراف خورشید، در حدود یک متر از شعاع خود را از دست می دهد، سرعتی که دنباله دار را طی هزاران سال به کلی نابود خواهد کرد. در سال 2016 ، ماموریت "روزتا" با یک سقوط کنترل شده بر روی سطح دنباله دار CG به پایان رسید.