چه چیزی توانسته، چنین سایه‌ی مدوری را بر روی ماه ایجاد نماید؟

بلی، درست است: زمین!

ماه بدر هفته‌ی پیش، چنان کامل بود که گویی با زمین و خورشید در یک خط راست قرار گرفته بودند.

هنگامی که گرفت رخ داد، زمین سایه‌اش را بر روی ماه انداخت.

در حدود چهار قرن قبل از میلاد، در اندیشه‌های ارسطو، مدور بودن سایه‌ی زمین بر روی ماه، نشان از کروی بودن این سیاره داشت.

حال، پس از گذشت قرن‌ها، انسان می‌تواند چنین تصویری با محدوده‌ی دینامیکی گسترده را از خسوف ثبت نماید.

آن‌چه می‌بینید، حاصل ترکیب 15 تصویر با نوردهی‌های متفاوت از خسوف جزئی هفته‌ی گذشته است؛

کم‌ترین میزان نوردهی، برای جلوگیری از اوراکسپوز شدن (نوردهی بیش از حد) ناحیه روشن، یک‌چهارصدم ثانیه بوده و نهایتاً، برای ثبت کم‌نورترین بخش، از نوردهی پنج ثانیه‌ای استفاده شده است.

همان‌طور که می‌بینید، قسمت کم‌نور سایه‌ی کامل زمین بر روی ماه، آن‌چنان هم تاریک نیست؛ چرا که نور خورشید با گذشتن از جو زمین، دچار شکست شده، و بخشی از آن (که به رنگ قرمز تمایل دارد) بر روی ماه می‌افتد.

برای ماه‌گرفتگی کامل بعدی، باید تا 26 می 2021 (5 خرداد 1400) صبر کنید!