این شب‌ها، سیاره‌ی پرنور مشتری، در میان پهنه‌ی ستاره‌خیز و پرسحابی رد کهکشان راه‌شیری قرار دارد.

به طوری که، تابش خیره‌کننده‌اش، در بالای این تصویر رنگی که توسط لنزهای تله از مرکز کهکشان راه‌شیری گرفته شده، مشهود است.

این تصویر ضدنور از، سحابی تاریک LDN 1773، که محدوده‌ای معادل 20 درجه‌ی مربع از آسمان را پوشش می‌دهد، با نام سحابی پیپ شناخته می‌شود؛ با دقت در این تصویر، دسته و کاسه‌ی پیپ، به وضوح مشخص است.

سحابی پیپ، با فاصله‌ای معادل 450 هزار سال نوری از ما، بخشی از مجموعه‌ی ابرهای تاریک کهکشان‌مان در محدوده‌ی صورت فلکی مارافسای (حوا) است که درونش، هسته‌هایی چگال از گاز و غبار دارد که با فرو ریختن در خود، زمینه را برای تشکیل ستارگان جدید فراهم می‌آورد.

سیاره‌ی مشتری، با نزدیک شدن به مقابله‌ی خود (قرار گرفتن زمین، درست در بین سیاره و خورشید) در تاریخ دوازدهم ژوئن (برابر با بیست و دوم خردادماه)، تنها 36 دقیقه‌ی نوری از زمین فاصله خواهد داشت.

طرفداران نشان کردن سحابی‌های تاریک در آسمان، شاید بتوانند سحابی تاریک مار، در پایین سمت چپ تابش سیاره‌ی مشتری، را بیابند.