امتیاز تصویر و حق نشر: NASA, JPL-Caltech, Space Science Institute, Cassini

هرچه به میماس برخورد کرد تقریبا آن را نابود کرد. چیزی که از این برخورد به جا مانده یکی از بزرگترین دهانه‌های برخوردی روی یکی از کوچکترین اقمار گِرد زحل است. بررسی‌های نشان می‌دهد اگر برخورد کمی بزرگتر بود، میماس به طور کلی نابود می‌شد. در تصویر دهانه بزرگ هرشل را، که به نام کاشف میماس سر ویلیام هرشل در سال 1789 نامگذاری شده و حدود 130 کیلومتر قطر دارد، می‌بینید. جِرم کم میماس گرانش سطحی کافی را برای ایجاد این جسم کروی به وجود آورده است ولی برای عوارض سطحی نسبتا بزرگ سطحی ضعیف است. میماس عمدتا از یخ آب و خرده‌سنگ تشکیل شده است، پس دقیقا می‌توان آن را به گلوله برفی بزرگ کثیف توصیف کرد. این تصویر در یکی از نزدیک‌ترین گذرهای فضاپیمای روباتیک کاسینی از کنار میماس در سال 2010 که در حال گردش به دور زحل بود، گرفته شده است.