این وضعیتی است که بعد از انفجار یک ستاره به وجود می‌آید.

سحابی خرچنگ، از ابرنواختری به وجود آمده که در سال 1054 بعد از میلاد، مشاهده شده بود. این سحابی، پر از رشته های مرموز است.

این رشته‌ها نه تنها بسیار پیچیده هستند بلکه به نظر می‌رسد که جرم کمتری نسبت به ابرنواختری که از آن خارج شده‌اند داشته باشند و همچنین به نظر می‌سد که سرعت بیشتری نسبت به چیزی که از یک انفجار آزاد انتظار می‌رود، داشته باشند.

این تصویر که به وسیله تلسکوپ فضایی هابل گرفته شده، در سه رنگ ارائه شده است تا مورد بررسی های علمی قرار بگیرد.

سحابی خرچنگ حدوداً 10 سال نوری پهنا دارد.

در مرکز این سحابی، یک پالسار (تپ‌اختر) وجود دارد: یک ستاره نوترونی که به اندازه خورشید جرم دارد اما بزرگی‌اش تنها اندازه یک شهر کوچک است.

تپ‌اختر خرچنگ حدوداً در هر ثانیه 30 بار به دور خود می‌چرخد.

برای مشاهده تصویر در اندازه بزرگتر اینجا کلیک کنید.

اعتبار تصویر: NASA, ESA, Hubble, J. Hester, A. Loll (ASU)
منبع: ناسا (NASA)